De eerste herinneringen aan Alwana brengen ons terug naar de zomervakanties in Noord-Marokko. Het zijn de momenten waarin wij op jonge leeftijd bij de familie in de bergen verbleven. Dit verblijf in de bergen was voor ons het hoogtepunt van de vakantie. Het is de plek waar ooms en tantes nog naast elkaar wonen in zelf gebouwde huizen en de natuur nog steeds een schilderij is. Het is de plek waar je zomaar bij een oom of tante naar binnen loopt en kunt genieten van vers gemaakt brood, zoete Marokkaanse muntthee met noten en heerlijke groenten en fruit van eigen land. Het is de plek waar onze ouders geboren zijn en voelt als thuis.
Cornflakes, pindakaas en boerenkool maakten plaats voor traditionele (biologische) maaltijden. Dit zijn de gerechten waar onze ouders en grootouders mee groot zijn gebracht. Achter elk gerecht schuilt een stukje geschiedenis. Alwana was de absolute smaakmaker. Soms over de verse eieren en de andere keer gewoon lekker met zelfgemaakt brood uit de leemoven. Van onze neefjes en nichtjes kregen we vaak te horen dat Alwana alleen op tafel werd gezet als wij of ander bijzonder bezoek kwam.
De Alwana specialist in de familie is de oudste zoon van onze opa. Hij luistert naar de naam Cherif en hij heeft de passie voor Alwana van zijn vader geërfd. Cherif kan uren vertellen over het zorgvuldig plukken van de olijf, de perfect geroosterde olijf en hoe dit alles resulteert in de authentieke smaak van Alwana.
Aan het eind van de zomervakantie kregen wij als afscheidscadeau van Cherif altijd een liter Alwana mee in een glazen frisdrank fles. Dit litertje Alwana werd het hele jaar door gekoesterd en bracht met de karakteristieke smaak de familie altijd een stukje dichterbij.
De passie en liefde die Cherif heeft voor Alwana heeft ons al jaren in de greep. De unieke smaak, gezonde eigenschappen en de familietraditie die al meer dan 100 jaar wordt voortgezet, maakt ons erg trots en gedreven om iedereen kennis te laten maken met onze traditie.
Cherif (1947-2021), Jamal, Mohamed en Ismail